Op 23 maart 1990 markeert de première van Mouchette in het Gentse Nieuwpoorttheater het debuut van de jonge Arne Sierens (°1959) als theaterauteur. Johan Dehollander voert de regie. Mouchette schetst het levensecht portret van de tiener Colette. Ze spijbelt op school om voor haar labiele, alleenstaande moeder en haar kleine zusje te zorgen. Sierens: “Eigenlijk mantelzorg avant la lettre (…)”. De theaterproductie verovert binnen- en buitenlandse podia en bewerkstelligt voor de auteur in Sierens een doorbraak. De tekst wordt in 1990 bekroond met de Nederlands-Vlaamse Toneelschrijfprijs en de SABAM-prijs. In 1991 wordt Sierens 3de laureaat van de Europese Toneelschrijfprijs: “De opeenvolging van momentopnamen, deze mengeling van gevoelens en gevoeligheden, verleent aan het stuk een zeldzame directheid en kernachtigheid”. Ook los van Sierens leidt Mouchette een eigen leven met tal van herinterpretaties door Vlaamse amateurgezelschappen en een opmerkelijke Portugese versie (2001) door het in Lissabon residerende theatercollectief Artistas Unidos.

Compagnie Cecilia en Arne Sierens beëindigen eind 2018 hun samenwerking. Met niet minder dan 32 authentieke creaties op de teller grijpt Sierens het momentum aan om zijn loopbaan een nieuwe wending geven. Te beginnen met een unieke remake van Mouchette.

Sinds de ‘oerversie’ van Mouchette heeft Sierens zich drie decennia verder een weg gebaand van auteur, over regisseur, tot volbloed theatermaker. Sierens grijpt het scharniermomentum in zijn loopbaan aan om ‘zijn’ Mouchette opnieuw voor het voetlicht te brengen. Begin 2020 beleeft Mouchette een 2de première, deze keer in de Gentse Minard. Niet als een herneming, wel als een volledige ‘remake’ met verregaande ingrepen naar inhoud en naar vorm.

Inhoudelijk ‘hertaalt’ de auteur in Sierens de oorspronkelijke tekst naar de brandend actuele, maatschappelijke context van jonge mantelzorgers. Uit recent onderzoek (mei/19) van Samana/CM Ziekenzorg blijkt dat 17 procent onder de schoolgaande jongeren zich in een mantelzorgsituatie bevindt: “Normaal zorgen ouders voor hun kinderen, maar bij 1 op 5 jongeren gaat die zorg en ondersteuning in de andere richting. Het om meer dan even afwassen. Ze worden betrokken bij huishoudelijke taken, bieden een luisterend oord, gaan boodschappen doen, vervullen administratieve taken (…) Die thuissituatie is uiteraard van invloed op de schoolprestaties. “Ze komen te laat omdat ze al eens op de thuisverpleging moeten wachten die alweer in de file staat, ze zijn afgeleid in de klas door hun zorgen, ze komen niet toe aan huiswerk, ze spijbelen en verlaten vaker de schoolbanken zonder diploma”.

Met het project ‘Samen naar een mantelzorgvriendelijke school’ beoogt Samana/CM Ziekenzorg meer aandacht voor die schrijnende problematiek.

Met de voor hem meer dan noodzakelijke ‘remake’ van Mouchette beoogt de theatermaker in Sierens op zijn beurt een herkenbaar portret van én voor deze ‘onzichtbare kinderen’ en ‘kwetsbare minderjarigen’. Arne Sierens: “Theater als een warme, barmhartige vorm van mantelzorg”.

Naast de inhoudelijke ingrepen voert Sierens méér dan ‘vormelijke’ ingrepen door. De oorspronkelijke bezetting van Mouchette telde 2 acteurs. Voor de ‘remake’ kiest Sierens welbewust voor een getalenteerd kwartet in een onuitgegeven bezetting met 4 spelers: acteur Anemone Valcke (in de rol van Colette), acteur Wouter Bruneel (in de rol van Arsène), flamencogitarist Myrddin De Cauter en avant-garde gitarist Jean-Yves Evrard. Voor het nieuwe decorontwerp doet Sierens een beroep op setdesigner Guido Vrolix met wie hij sinds 2005 voor al zijn creaties samenwerkt.

Samengevat, resulteert de ‘remake’ van Mouchette in een volstrekt authentieke creatie met een geactualiseerde hertaling, met een interagerend kwartet van twee acteurs en twee muzikanten en met een hedendaagse enscenering.